"တကယ္ေတာ့..."

- ဒီဇင္ဘာရဲ့  ျပင္းထန္လွတဲ့

  ႏွင္းစက္ေတြၾကားမွာ

  မႈိင္ေတြေငးရင္း

 ေ၀၀ါးေနတဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုနဲ ့

  သူ ့ကိုေတြ ့ရွိခဲ့ရတယ္.......။

- မ်က္လံုးခ်င္းဆံုခိုက္

  အေတြ ့အၾကံဳမရွိတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံု

  စည္းခ်က္မဲ့စြာ ထခုန္တယ္

  ဒါဟာ....ရင္ခုန္ျခင္းတဲ့လား.......။

- ျဖဴစင္တဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စံုရဲ့

  အၾကည့္ခ်ိဳခ်ိဳေအာက္

 အရည္ေပ်ာ္ခဲ့မိတယ္........။

- မေတြ ့ရတဲ့ ေန ့ေတြဆိုလည္း

  သတိရျခင္းနဲ ့ တမ္းတျခင္းကို

  အေဖာ္ျပဳရင္းလဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတယ္.......။

- ခ်စ္သူ......

  တကယ္ေတာ့ နင္ဟာ

  ငါ့ရဲ့ရွင္သန္မႈ ဘ၀တစ္ခုနဲ ့

  ႏွလံုးသားတစ္စံုကို

  မထင္မွတ္ပဲ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့တယ္.........။

                                                              သြန္းထက္စံ

"ေနာက္ဆံုးလမ္းခြဲ"

ငါမသိတဲ့ ၀န္းက်င္ကေန

ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္

ထိန္ ့လန္ ့မႈ.....အားငယ္မႈေတြ

မဖိတ္ေခၚပဲ...အလည္လာၾကတယ္.......။

အိမ္ျပန္လမ္းက ေပ်ာက္ေနသလို

ငါ့ကိုယ္ငါလဲ  ေ၀၀ါးလို ့

ေပါ့ပါးလြန္းတဲ့ ခႏၶာက

ေနရာတိုင္းကို ေရာက္ေရာက္ေနတယ္...........။

ညဥ့္ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ့ စူးရွေအာ္သံၾကား

ငိုေၾကြးျခင္းေတြ ပဲ့တင္ထပ္ေနတယ္

ညတစ္ညရဲ့အိမ္ေလးထဲ လဲေလွာင္းေနတာ

ငါမဟုတ္တဲ့ ငါျဖစ္ေနတယ္.........။

အသိတစ္ခု ေခါင္းထဲတိုး၀င္တိုင္း

ကမၻာၾကီး ခ်ာခ်ာလည္သြားတယ္

ေခ်ာက္ခ်ားစြာ လွည့္ထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့

အဆံုးအစ မရွိတဲ့ လမ္းမကဆီးၾကိဳလို ့........။

ငါတစ္ေယာက္ထဲ လွမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္

ညေကာင္းကင္ရဲ့  တိမ္လႊာၾကားဆီကို

ေဆာင္းတစ္ညရဲ့ ေလေျပကေတာင္

ရင္ကိုေအးေအာင္ မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူး.......။

ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ေတာင္

ေရာက္လာခဲ့ေပါ့ ေကာင္းကင္ရယ္

မခြဲခ်င္လဲ ခြဲရေတာ့မယ္

မျပန္ခ်င္လဲ သြားရေတာ့မယ္

ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ေရာ္ရြက္၀ါရယ္......။              ။





                                                                                           သြန္းထက္စံ(ေမွာ္ဘီ)